Στις μέρες μας, ολοένα αυξανόμενη παρατηρείται η τάση των επιχειρήσεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για ανεύρεση οικονομοτεχνικών λύσεων που θα οδηγήσουν σε μείωση των παγίων αναγκών τους σε ανθρώπινο, εργατικό δυναμικό και κατ' επέκταση σε πλήρη απαλλαγή από τις εργοδοτικές τους ευθύνες. Η μέθοδος του «outsourcing» ή «contracting out» φαίνεται να εξασφαλίζει στις επιχειρήσεις τέτοια οικονομικά αποτελέσματα, πρόσκαιρα όμως. Πρόκειται για την «ανάθεση» σε τρίτους επιχειρηματίες, µέσω ιδιωτικών

more »

... µβάσεων διαρκούς χαρακτήρα, δραστηριοτήτων που εκτελούνταν μέχρι πρότινος στους κόλπους της ίδιας επιχείρησης. Η εργασία «εξάγεται» από την επιχείρηση και με την μορφή του offshore outsourcing «μεταναστεύει» στις χώρες χαμηλού κόστους. Στην τε-λευταία αυτή περίπτωση η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στο εσωτερικό των χωρών και η συνακόλουθη συρρίκνωση των παραγωγικών διαδικασιών φαίνεται να έχει προβληματίσει ιδιαίτερα τις εθνικές νομοθετικές αρχές. Η συζήτηση για τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις της παγκοσμιο-ποίησης ξανανοίγει. Στην Ελλάδα η «προσφυγή σε εξωτερικούς πόρους», πέρα από άλλες ορατές συνέπειες, μπορεί να οδηγήσει σε καταστρατήγηση προστατευτικών θεσμών και κατ' αποτέλεσμα σε απορρύθμιση του Εργατικού Δικαίου. Μέσω της μεθόδευσης αυτής ο εργο-δότης αποκτά ένα επικίνδυνο εργαλείο υπονόμευσης συλλογικών κυρίως εργασιακών δικαιωμάτων, αφού είναι πλέον σε θέση να επιδρά στα αριθμητικά δεδομένα των εργαζο-μένων στην επιχείρησή του. Η νομοθετική αντιμετώπιση των κοινωνικών επιπτώσεων του outsourcing στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίχθηκε στις οδηγίες 187 του 1977 και 50 του 1998 για την προστασία των θέσεων εργασίας σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης, εκμετάλλευσης ή τμήματος τους. Η προστασία εξαρτήθηκε από προϋποθέσεις που δεν συν-τρέχουν σε κάθε περίπτωση προσφυγής σε εξωτερικούς πόρους. Από την εφαρμογή των οδηγιών μετριάστηκαν μόνον οι επιπτώσεις από την προσφυγή των επιχειρήσεων στο onshore outsourcing.