پاسخ هضمی گوسفند مهربان به شکل فیزیکی دانه جو و استفاده از موننسین در جیره

شهرام نجفی, محمد مهدی طباطبایی, خلیل زابلی, علی اصغر ساکی, احمد احمدی
2019 Pizhūhishhā-yi ̒ulum-i dāmī-i Īrān  
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر موننسین و شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) بر قابلیت هضم اجزای جیره و متابولیسم پروتئین در گوسفند مهربان انجام شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس گوسفند نر مهربان با میانگین وزن 15/6 ± 98/52 کیلوگرم به‌صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های حاوی 1) دانه جو کامل، 2) دانه جو کامل به‌همراه موننسین، 3) دانه جو پرک شده و 4) دانه جو پرک شده به‌همراه موننسین بودند. مقدار موننسین در تیمارهای مربوطه 30 میلی‌گرم به ازای هر
more » ... وگرم خوراک مصرفی بود. آزمایش تعیین قابلیت هضم به‌صورت جمع‌آوری مستقیم مدفوع (روش درون‌تنی) انجام شد. خون‌گیری در روز آخر آزمایش (در ساعات 1 و 5 بعد از خوراک‌دهی صبح) و جمع‌آوری ادرار در طول کل دوره آزمایش انجام گرفت. نتایج نشان داد اثر اصلی شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی شد. اما مصرف موننسین و اثر متقابل بین موننسین و شکل فیزیکی دانه اثری بر آنها نداشت. قابلیت هضم سایر مواد مغذی جیره تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو و مصرف موننسین قرار نگرفتند. ابقاء نیتروژن، نیتروژن میکروبی سنتز شده و آلانتوئین دفعی تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو قرار نگرفت. اما مصرف موننسین سبب افزایش ابقاء نیتروژن و کاهش آلانتوئین دفعی شد. غلظت گلوکز و اوره پلاسما نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به‌طور کلی، شکل فیزیکی دانه جو سبب افزایش قابلیت هضم و بهبود متابولیسم نیتروژن نشد. اما مصرف موننسین ابقاء نیتروژن در گوسفندان را افزایش داد.
doi:10.22067/ijasr.v10i4.66146 doaj:b64be2588ea54e6c99e2c8b97686be05 fatcat:3igotwtttbhcfke6kin6dlmqey