WSTĘP Przeobrażenia współczesnego świata na nowo kreują rolę państwa w procesie zapewniania bezpieczeństwa swoim obywatelom. Może być ono i najczęściej jest kreatorem tych działań, instytucją tworzącą stosowne rozwiązania, przygotowującą społeczeństwo do funkcjonowania w sytuacji zaistnienia określonych zagrożeń. Jednakże nie jest już jedynym podmiotem tej polityki oraz twórcą systemu zapewniającego bezpieczeństwo na swoim terytorium. Utraciło też monopol na określenie zakresu funkcjonalnego

more »

... polityki. Nadal jego istotną częścią jest dążenie do zapewnienia suwerenności politycznej i integralności terytorialnej państwa oraz ochrony obywateli. Równocześnie rolą polityki bezpieczeństwa państwa staje się współkreowanie procesów zapewniających stabilność społeczno-ekonomiczną społeczeństwa oraz poczucie bezpieczeństwa obywatela. Musi więc uwzględniać oczekiwania społeczne odnoszące się do poczucia bezpieczeństwa jako naturalnej potrzeby człowieka oraz tworzonych przez niego grup społecznych. Zapewnienie oczekiwanego przez społeczeństwo poziomu poczucia bezpieczeństwa aparat państwowy realizuje poprzez umiejętne kształtowanie wybranych procesów wewnątrzpaństwowych oraz także tych, występujących w otoczeniu zewnętrznym. Dynamika przeobrażeń ładu międzynarodowego, która wystąpiła w połowie drugiej dekady XXI wieku spowodowała konieczność redefinicji polityk bezpieczeństwa większości państw europejskich. Proces ten miał miejsce w latach 2015-2017, a w stopniu największym swoją politykę bezpieczeństwa zrewidowała Federacja Rosyjska. Państwo to posiada zarówno klasycznie rozumianą strategię bezpieczeństwa państwa, jak i Strategię bezpieczeństwa ekonomicznego. Dokument ten jest wiodącą strategią państwa, kreującą zarówno procesy rozwojowe w wymiarze lokalnym, regionalnym i ogólnopaństwowym, jak i kształtującym otoczenie międzynarodowe zgodnie z rosyjskim interesem. Wskazując na ten fakt podkreślić należy, że modyfikacje polityk bezpieczeństwa generalnie zmierzają do nadania im kształtu polistrategicznego, który zakłada prowadzenie działań w celu osiągania żywotnych interesów państwa, także dzięki właściwemu wykorzystaniu posiadanego potencjału siłowego. Zarówno w formule Soft, Hard, a nade wszystko Smart -Power. Uwarunkowania te powodują, że zasadniczą część rozważań niniejszego numeru poświeciliśmy kwestii kształtowania strategii i polityk bezpieczeństwa państwa oraz formule prowadzonych w ich ramach działań. Wprowadzeniem do tematyki numeru są dwa opracowania autorstwa Jerzego Stańczyka. W pierwszym podejmuje on próbę określenia istoty pojęcia "środowisko bezpieczeństwa państwa". Natomiast w drugim ocenia układ stosunków międzynarodowych w latach 2017-2018, przyjmując za punkt wyjścia, dla prowadzonych rozważań, czynniki kreujące potęgę państwa. Uwarunkowania kształtujące proces budowy strategii bezpieczeństwa państwa są obecne w opracowaniach Krzysztofa Malinowskiego i Piotra Mickiewicza, natomiast sposób prowadzenia polityki bezpieczeństwa stał się głównym tematem rozważań Krzysztofa Kubiaka, Marka Czajkowskiego, Łukasza Jureńczyka i Mirosława Banasika. Jako swoiste dopełnienie tych rozważań uznać należy teksty ukazujące sposób kształtowania ładu regionalnego w ujęciu historycznym (