WILEŃSKIE MIEJSCA ADAMA MICKIEWICZA UTRWALONE WE WSPÓŁCZESNYCH PRZEWODNIKACH PO MIEŚCIE WIESZCZÓW. (REFLEKSJE JĘZYKOZNAWCY – FILOLOGA)

Katarzyna Węgorowska
2016
Każdy z nas powinien znaleźć swoje własne miejsce. Andrzej Biskupski Apelatyw miejsce jest pojęciem niejednoznacznym. Przekonują o tym jego definicje utrwalone w słownikach języka polskiego 1 , w których czytamy, że mianem miejsca określa się między innymi: 1) 'wolną przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić' , 2) 'część określonej przestrzeni, z którą coś się dzieje, na której coś się odbywa, odbywało' , 3) 'teren lub pomieszczenie służące
more » ... nym celom, np. zamieszkaniu' , 4) 'miejscowość' , 5) 'określony wycinek przestrzeni w jakimś pomieszczeniu lub na jakimś pomieszczeniu lub jakimś terenie' . Bogate są także rodzime poświadczenia frazeologiczne, wśród których znalazły się konstrukcje z apelatywem miejsce typu, na przykład: 1) miejsce (dalej m.) bliskie, dalekie, dobre, ostatnie, 2) m. ciche, niedostępne, 3) m. honorowe, naczelne, zaszczytne, pierwsze, 4) m. pobytu, urodzenia, zamieszkania (miejscowość), 5) m. przeznaczenia, 6) w miejscu, 7) mieć miejsce, 8) mieć miejsce, w czyimś miejscu, 9) nie móc znaleźć swojego miejsca, 10) opuścić miejsce, 11) na miejscu i kamień obrasta 2 . Różne rodzaje miejsca są utrwalone poprzez miejscownik 'szósty przypadek w dekli nacji polskiej pełniący funkcję m.in. okolicznika miejsca, odpowiadający najczęściej
doi:10.34768/fp2016a4 fatcat:md7rrigxl5avppnnapruyh2qda