Doe mooy Adeltje op dat Bruydts-huys quam, De heeren boden haer eens te drincken, Sy lie' er also menigen traen AI in de goude Wijn-schael sinken. 18. De bruydt al tegen de bruydegom sprack: 'Koning Alewijn, sey sy, heere, Wat mag' er dat voor een bedroefde vrou zijn, Die daer so deerlijck gaet sitten weenen?' 19. 'Wat datter voor en bedroefde vrou is, 't bennen van ons Nigten en van ons Neven, Sy komen daer gereyst uyt een vreemt landt, Sy sullen groote giften aen u geven.' 20. 't bennen van

more »

... s Nichten van ons Neven niet, Koning Alewijn, seyde sy, heere, 't is der mooy Adeltje, de jongste Suster van mijn, Die gy benomen hebt haer eere.' 21. Sy nam' er de kroon al van haer hooft, Het kroontje was roode van goude: 'Hou waer, mooy Adeltje, jongste Suster van mijn, Je Bruydegom sel jy der behouden. 22. 'Knecht, zadelt my mijn beste paert Van vieren of van vyven: Ik koom 'er rijden met so grooten eerwaert, Met schänden moet ick wederom rijden.' Den Italiaenschen Quacksalver, Amsterdam (1708) S. 69 ff. 1, i f. oolick schlau, schlimm. Lies : Schakelaer (Räuber, Entführer), schakelde (raubte). -2, Druck: zilv're. Über diesen altertümlichen Brauch vgl. DV1 1, 247 Nr. 23 Str. 2: 'En sy nam siluers en gouts ghenoch: Wecht op mijn kjnt mit Scalen'; Flore und Blanscheflur 6564ff.; weiter Grimm DRA4 2, 244 ff. und F. Liebrecht, Zur Volkskunde, S. 236 f. -4, 3 Druck: maer.