Francuski punkt widzenia na publikowanie dla dzieci i młodzieży (czyli garść uwag na temat książki Editer pour la jeunesse 1 ) Francuski rynek książek dla dzieci i młodzieży cieszy się doskonałą reputacją. Renomowani wydawcy, tacy jak choćby Hachette Jeunesse, Nathan czy Gallimard, są znani na całym świecie, a wydawane przez nich książki i serie nierzadko robią międzynarodową karierę (by wspomnieć tylko o cyklu Babar Jeana de Brunhoffa, słynnych komiksach o Asteriksie i Obeliksie René

more »

... go i Alberta Uderzo albo Przygodach Mikołajka René Goscinny'ego i Jeana-Jacquesa Sempé czy też wspaniałych seriach popularnonaukowych "Tak żyli ludzie..." [tytuł oryginalny "La vie privée des hommes..."] Hachette lub "Odkrycia Gallimarda" ["Découvertes Gallimard"]). Podobne sukcesy osiągają francuscy ilustratorzy, oczywiście wspomniani powyżej, a także Jean-Thomas "Tomi" Ungerer, Emmanuelle Houdart (z pochodzenia wprawdzie Szwajcarka, ale wypromowana właśnie we Francji, głównie przez Seuil oraz Thierry Magnier) i wielu innych. Dzięki niezwykłej różnorodności i innowacyjności oferta francuskich wydawców od lat wzbudza ogromne zainteresowanie, a ich stoiska np. na renomowanych targach książki dla dzieci w Bolonii zawsze są oblegane. Zresztą francuskie książki dla dzieci od lat zdobywają w Bolonii nagrody we wszystkich kategoriach Bologna Ragazzi Award. Warto do tego dodać łyżeczkę dziegciu. Francuscy wydawcy (choć w pierwszej kolejności może raczej francuscy rodzice, nabywcy książek dla dzieci) są też w świecie znani z innego powodu. A mianowicie z niezwykłej odwagi w proponowaniu młodym czytelnikom najbardziej śmiałych, nie zawsze pozytywnie ocenianych, pomysłów. Dowodem popierającym tę tezę może być znany blog brytyjskiej dziennikarki Jenny Colgan, pod znamiennym tytułem Terrifying French children's books 2 , w którym podaje ona przykłady na niczym nieuzasadnione eksponowanie 1-