Problematyka opieki społecznej na łamach czasopiśmiennictwa warszawskiego w latach 1923-1939 Społeczeństwo polskie okresu międzywojennego cechowała duża różnorodność klasowa, a poziom życia poszczególnych warstw społecznych wahał się od skrajnie niskiego lub ledwie wystarczającego na zaspokojenie podstawowych potrzeb do przeciętnego lub nawet bardzo wysokiego. Największe potrzeby w zakresie pomocy społecznej ze strony państwa występowały wśród przedstawicieli klasy robotniczej, warstwy

more »

... j i inteligencji 1 . W najgorszej sytuacji znajdowały się warstwy najuboższe, które borykały się z różnymi dramatami i nieszczęściami. Sytuacja społeczno-gospodarcza kraju w pierwszych latach niepodległości miała swoje uwarunkowania w kryzysie związanym z głębokim niedorozwojem ekonomicznym państwa, któremu towarzyszył kryzys socjalny i moralny. Brak stabilizacji gospodarczej niekorzystnie wpływał na nastroje społeczne, co obfitowało w takie zjawiska, jak nędza, głód, choroby zakaźne, bezdomność, bezrobocie. Bezrobociu i biedzie pogłębianej przez postępującą inflację towarzyszyła degradacja kulturalno-społeczna, której ulegały całe środowiska wiejskie, miasta i miasteczka. Te szczególnie niebezpieczne zjawiska były trudne do przezwyciężenia, a prowadziły do demoralizacji, którą były zagrożone dzieci i młodzież. W najgorszej sytuacji znajdowały się dzieci osierocone, bezdomne, niczyje, które Kazimierz Lisiecki nazwał "dziećmi ulicy" 2 . Źródła wielu problemów, takich jak np. alkoholizm, prostytucja, przestępczość wśród dzieci i młodzieży wymagały już nie tylko rozpoznania, ale podjęcia radykalnych kroków ze strony państwa.