Na zainteresowanie miastem jako źródłem doznań zmysłowych niewątpliwie duży wpływ mieli francuscy sytuacjoniści 1 , których estetyczno-emocjonalne praktykowanie miasta wywodziło się z tradycji używania przestrzeni miejskiej najpierw przez flâneura, następnie przez dadaistów i surrealistów. Wszystkie te praktyki określane są we francuskiej antropologii miasta jako errance urbaine, co rozumiane jest jako intencjonalne błądzenie po mieście. Paola Bernstein-Jacques, odtwarzająca małą historię

more »

... e, analizuje to zjawisko jako sztukę praktykowania, doświadczania i interpretowania miasta, przeciwstawiając się redukowaniu go do spektaklu lub dekoracji, w których zachodzą ludzkie działania. Sytuacjoniści nie przyjmują koncepcji miasta jako spektaklu czyli obrazu, lecz pojmują je jako fizyczny corpus, już nie tylko widziany, ale też dotykany, wąchany, smakowany, słyszany, z którym ciało człowieka wchodzi w bezpośrednie relacje. Cielesna przestrzeń miejska jest też przestrzenią cieleśnie doświadczaną, a zatem doświadczenie miasta można określić jako zderzenie ciała człowieka z ciałem urbanistycznym. Praktykowa-