Polish Abstracts / Polnische Zusammenfassungen / Abstrakty

Editor
2012 European Journal of Mental Health  
Zasoby społecznego zaufania w podzielonym świecie: Wymiar społeczno-gospodarczy i etyka relacji międzyludzkich według koncepcji Boszormenyi-Nagya: w oparciu a literaturę specjalistyczną dotyczącą kwestii ekonomicznych i społecznych formułujemy indukcję praktycznych doświadczeń i postaw ugruntowanych na fundamencie fi lozofi i i teologii. Przekazujemy własne spostrzeżenia dotyczące minionego kryzysu fi nansowo-gospodarczego, gospodarki "wolnego rynku" i niektórych ich skutków, pojawiających się
more » ... sferze prywatnej. Jako terapeuci musimy badać obecne związki, zachodzące pomiędzy faktami społeczno-gospodarczymi oraz sprawozdaniami posiadającymi wymiar (inter)personalny. Jakie są kryteria odpowiedzialności za istniejące relacje w warunkach społecznej niesprawiedliwości i niepewności, ukrytej pod płaszczem autonomii i ideologii równości? W takich warunkach, niejako w atmosferze "heurystyki strachu", badamy realną perspektywę nadziei. Siła etyki relacji międzyludzkich może się wydawać iluzją przy założeniu, że ponoszenie odpowiedzialności zależy od zakresu wolności, przekazanego nam przez naturę i kulturę. I choć to przypuszczenie może się wydać znajome, pomimo to etyka relacji międzyludzkich jest sferą motywacyjną, która przynosi nadzieję na odbudowę naruszonej sprawiedliwości i godności ludzkiej. Czytając Levinasa możemy lepiej zrozumieć, jak to wszystko jest możliwe. Sympatia do drugiej osoby daje mi motywację. "Rozkaz bez siły" czyni mnie wolnym. Kontekstualne podejście Boszormenyi-Nagya daje cenne możliwości stworzenia odpowiedzialnej relacji wzajemnej troski. Słowa kluczowe: kryzys gospodarczy, etyka relacji międzyludzkich, zasoby społecznego zaufania i rzetelności, terapia kontekstualna, wzajemność ROBERT BIEL (s. 184) Duszpasterstwo w Polsce przed i po upadku komunizmu: Duszpasterstwo jest myślą przewodnią teologii pastoralnej, już od dawna powszechnie akceptowaną. Oprócz diakonii należy do zasadniczych form realizacji misji Kościoła. Rola duszpasterstwa wzrosła zwłaszcza w czasie represji systemu totalitarnego. Z tej też racji jest ono we wrogich Kościołowi systemach totalitarnych przedmiotem zaplanowanej walki ideologicznej. Tak też było w Polsce po II. Wojnie Światowej, kiedy to władze komunistyczne próbowały usunąć Kościół na margines życia społecznego spychając tym samym duszpasterstwo do przysłowiowej zakrystii. Ze względu na fakt, że władze komunistyczne nie chciały uznać osobowości prawnej Kościoła wszelka działalność duszpasterska była postrzegana jako antysocjalistyczna i nielegalna. Stąd duszpasterstwo musiało się dokonywać niejako w "areszcie domowym" systemu komunistycznego. Przejawem tego były różne szykany zarówno administracyjne jak i personalne oraz instytucjonalne próby utrudniania działalności duszpasterstwa. Wspomnieć tu należy o zakazach Urzędzie ds. Wyznań, który odgrywał znaczącą rolę w procesie szykanowania Kościoła i ograniczania działań duszpasterstwa. Po upadku komunizmu, do którego w znacznym stopniu przyczynił się Kościół, zmienił Historia rumuńskiej psychoterapii w czasach socjalistycznej dyktatury Nicolae Ceauşescu: Celem pracy jest przedstawienie stanu psychoterapii w czasach dyktatury Ceauşescu . Do zrozumienia typowych zjawisk psychoterapeutycznych ostatnich dziesięcioleci minionego wieku niezbędne jest zbadanie zwyrodnień w kontaktach międzyludzkich mających miejsce w Rumunii oraz identyfi kacja i analiza przyczyn, jakie do tego doprowadziły. Rumunia była jedynym krajem bloku wschodniego, w którym przez 45 lat władzę sprawowało kolejno dwóch przywódców, reprezentujących linię stalinowską, prowadzących aktywną działalność ideologiczną, którzy stali się groźnymi i niekwestionowanymi wodzami partii i kraju, urzeczywistniając dyktaturę narodowo-komunistyczną (Gheorghe Gheorghiu-Dej) i dyktaturę opartą na kulcie jednostki (Nicolae Ceauşescu). W tych okolicznościach Rumuńskie Towarzystwo Psychopatologiczne i Psychoterapeutyczne powstałe w 1954 roku, na skutek walk wewnętrznych znalazło się w ślepym zaułku, zlikwidowano Rumuńską Akademię Nauk, zaś powstała na jej miejsce Rumuńska Akademia Ludowa występowała przeciw freudyzmowi oraz kierunkom psychosomatycznym i behawioralnym. Wprawdzie pschychoterapia nie została ofi cjalnie zakazana, ale uznano ją za sprzeczną z prymitywnymi marksistowskimi dogmatami. Studium przedstawia wysiłki specjalistów po okresie lat 60-tych, dzięki którym systematycznie publikowano dzieła, prezentujące rozmaite odmiany psychoterapii, przedstawiając specjalistom jej zasady. Pojawiali się psychologowie i psychiatrzy wykazujący dużą inicjatywę. Podręczniki ukazujące się w ostatnich dziesięcioleciach dyktatury opisywały już metody psychoterapii, ale jedynie marginalnie pojawiały się w nich psychoanaliza, terapia kognitywna i grupowa oraz metody terapii rodzinnej. Praktyka psychoterapeutyczna nie była wprawdzie ofi cjalnie zakazana, ale twórcy systemu zdrowotnego nie zachęcali zgłaszających się z tego typu inicjatywami, podczas gry fora akademickie -z nielicznymi wyjątkami -demonstrowały wrogą postawę wobec rozmaitych rodzajów psychoterapii; szczególnie odnosiło się to do zwolenników psychoanalizy, wobec których postępowali zgodnie z refl eksami odziedziczonymi z przeszłości. Tym właśnie można tłumaczyć wybuch energii, z jaką świeżo powstające po 1989 roku ugrupowania i towarzystwa, reprezentujące różnorodne grupy, rozpoczęły wielokierunkowe szkolenia i zajęcia praktyczne oraz zainicjowały tworzenie urzędowych struktur kształcenia.
doi:10.5708/ejmh.7.2012.2.abs.pl fatcat:mftf6cwaajg23ab3if5papjys4