در سال های اخیر، استفاده بی رویه از کودهای شیمیایی و عدم توجه به اهمیت مواد آلی در بهبود حاصلخیزی خاک، منجر به افزایش مصرف کودهای شیمیایی، آلودگی های محیطی و غیره شده است. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف کودی (آلی، شیمیایی و تلفیقی) بر عملکرد ذرت هیبرید سینگل کراس 704 آزمایشی مزرعه ای در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل پنج سطح مختلف کودی: 1- (هشت تن کود آلی در هکتار)، 2- (شش تن

more »

... د آلی و 46 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار)، 3- (چهار تن کود آلی و 92 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار)، 4- (دو تن کود آلی و 138 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و 5- (184 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و فاکتور دوم شامل: 1- (بذور تلقیح شده با ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم) و 2- (بذور تلقیح نشده) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر صفات اندازه گیری شده، داشتند. بیشترین میزان شاخص سطح برگ (7/7)، عملکرد دانه (1000 گرم در مترمربع)، وزن هزار دانه (213 گرم) و درصد پروتئین (11 درصد) از سطح کودی سوم و بیشترین ارتفاع بوته و عملکرد بیولوژیک به ترتیب به میزان 256 سانتی متر و 22 تن در هکتار از سطح کودی چهارم به دست آمد. همچنین در بذور تلقیح شده با کود زیستی صفات اندازه گیری شده از میزان بیشتری نسبت به تیمار شاهد (عدم تلقیح) برخوردار بودند، به طوری که در تیمار تلقیح شده (اول) میزان شاخص سطح برگ (7/7)، ارتفاع بوته (252 سانتی متر)، عملکرد دانه (978 گرم در مترمربع)، وزن هزار دانه (205 گرم)، عملکرد بیولوژیک (22 تن در هکتار) و درصد پروتئین (10 درصد) بود. با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از کودهای زیستی و همچنین تلفیق کود آلی با شیمیایی روش مناسبی برای افزایش عملکرد کمی و کیفی ذرت محسوب می گردد.