ÖZET Amaç: Adefovir tedavisi sonrası virolojik ve biyokimyasal nüks oranlarını araştırmak ve nüksle ilişkili değişkenleri incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu geriye dönük çalışmada değişik sürelerle adefovir kullanan kronik hepatit B virüs (HBV) enfeksiyonlu olgular değerlendirildi. Bazal parametreler, alkol kullanımı, HBeAg durumu, karaciğer biyopsi bulguları, önceki tedavi bilgileri, tedavi öncesi, tedavi sırasında ve tedavi sonrasındaki serum HBV DNA ve alanin aminotransferaz düzeyleri ve

more »

... vir tedavi süresi bilgileri hasta dosyalarından elde edildi. Çalışmanın birincil sonlanım noktaları virolojik ve biyokimyasal nüks gelişmesiydi. Bulgular: Çalışmaya toplam 29 kronik HBV enfeksiyonlu olgu (11 kadın, 18 erkek; ortalama yaşı 48,31) alındı. Olguların 3., 6., 12. ve 18. aylardaki virolojik nüks birikimli olasılıkları sırasıyla %42, %71, %75 ve %88; biyokimyasal nüks birikimli olasılıkları sırasıyla %38, %46, %55 ve %88 idi. Erkeklerde ortalama biyokimyasal nüks süresi kadınlardan daha kısaydı (sırasıyla 8,04 ve 15,58, p=0,04). Alkol alanlarda ortalama biyokimyasal nüks süresi almayanlardan daha kısaydı (sırasıyla 4,92 ve 12,45 ay, p=0,0163). Adefovir kullanım süresi >23 ay olanlarda ≤23 ay olanlara göre biyokimyasal nüks süresi daha kısaydı (sırasıyla 7,69 ve 16,6 ay, p=0,022). Biyokimyasal ve virolojik nükse etki eden bağımsız değişken bulunamadı. Sonuç: Kronik HBV enfeksiyonlu olgularda adefovir tedavisi sonrası uzun süreli remisyon az görülür ve nüksü belirleyen bağımsız değişken yoktur. Anahtar sözcükler: Adefovir; biyokimyasal nüks; virolojik nüks. SUMMARY Objectives: We aimed to investigate the virological and biochemical relapse rates of chronic hepatitis B patients after adefovir therapy, and to evaluate variables associated with relapse. Methods: In this retrospective study, chronic hepatitis B patients who responded virologically and biochemically to adefovir therapy of varying durations were evaluated. Information regarding baseline demographics, alcohol usage, HBeAg status, liver biopsy findings, history of prior treatment, serum hepatitis B virus (HBV) DNA and alanine aminotransferase levels before, during and after therapy, and duration of adefovir treatment were collected from the patient records. The primary end points of the study were virological and biochemical relapses. Results: Twenty-nine patients were included (18 male, 11 female, mean age: 48.31). At the 3rd, 6th, 12th, and 18th months post-treatment, the cumulative probabilities for virological relapse were 42%, 71%, 75%, and 88%, and for biochemical relapse were 38%, 46%, 55%, and 88%. Male patients experienced shorter periods of biochemical relapse than female patients (8.04 and 15.58 months, respectively, p=0.04). Patients who had adefovir therapy for more than 23 months experienced shorter periods of biochemical relapse than patients who had adefovir therapy for less than 23 months (7.69 and 16.6, respectively, p=0.022). Patients with alcohol use experienced shorter periods of biochemical relapse than patients without alcohol use (4.92 and 12.45 months, p=0.016). No independent variables could be determined to influence biochemical or virological relapse. Conclusion: In chronic HBV infection, long-lasting remission after treatment with adefovir is low, and no independent variables that influence relapse could be determined.