Próba rekonstrukcji starotestamentalnego modelu antropologii na podstawie Lm 3, 1-33 "Musimy ukazywać Słowo Boże jako otwarcie na nasze własne problemy, jako odpowiedź na nasze własne pytania" 1 . Zachęta papieża Benedykta XVI, wyrażona w posynodalnej adhortacji apostolskiej Verbum Domini, skłania do spojrzenia na objawienie biblijne przede wszystkim z perspektywy przymierza. W zbawczym dialogu człowiek odczytuje prawdę o sobie, jak również spotyka się ze swoim Stwórcą, który do niego

more »

... Dlatego tak cennym wydaje się poszukiwanie inspiracji antropologicznych właśnie w Biblii. Celem poniższych rozważań nie jest bynajmniej całościowe ujęcie biblijnej myśli o człowieku, lecz zarysowanie jej głównych nurtów, wyłaniających się z 3. rozdziału Księgi Lamentacji. Punkt wyjścia w podejmowanej refleksji stanowić musi stwierdzenie może nie nazbyt odkrywcze, ale niezwykle istotne: hebrajska antropologia nie zna dualizmu duszy i ciała, obcy jest jej podział na materię i formę. Biblijna antropologia wprowadziła swoistą dialektykę duszy i ciała, ale nie tę w ujęciu platońskim. Biblijne pojęcie ciała odpowiada bowiem jedności "ciała" i "duszy" 2 . Od samego początku refleksja nad kondycją człowieka będzie ogniskować się wokół kwestii życia. Człowiek został obdarzony przez Boga oddechem życia ‫ִים(‬ ‫ַּי‬ ‫ח‬ ‫ת‬ ֣ ‫ְמַ‬ ‫ִׁש‬ ‫,נ‬ niszmat hajîm), stał się