Τάσεις στη θεραπευτική αντιμετώπιση υπερκοιλιακών αρρυθμιών σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας
Χρήστος Αργυρίου Γουδής
2008
Σκοπός.Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει σκοπό να καταγράψει, να αξιολογήσει και να συσχετίσει τάσεις στην αντιμετώπιση υπερκοιλιακών αρρυθμιών ( κολπική μαρμαρυγή, κολπικός πτερυγισμός και υπερκοιλιακές ταχυκαρδίες ), στην Ελλάδα.Υλικό και ΜέθοδοιΗ συλλογή του υλικού πραγματοποιήθηκε με την ανώνυμη συμπλήρωση του αντίστοιχου ερωτηματολογίου από ειδικούς και ειδικευόμενους ιατρούς τριών διαφορετικών ειδικοτήτων( καρδιολογίας, παθολογίας και γενικής ιατρικής ). Οι ερωτήσεις του ερωτηματολογίου
more »
... στιάζονται στο τμήμα του νοσοκομείου στο οποίο λαμβάνει χώρα η ανάταξη των υπερκοιλιακών αρρυθμιών, στον τρόπο ανάταξης ( ηλεκτρική ή φαρμακευτική ), τα φαρμακευτικά σκευάσματα εκλογής στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων αρρυθμιών, το χρόνο παράμονης των ασθενών στο νοσοκομείο μετά από επιτυχή ανάταξη, τις παρακλινικές εξετάσεις που ζητούνται και τη σύσταση ή όχι ηλεκτροφυσιολογικής μελέτης.ΑποτελέσματαOι υπερκοιλιακές αρρυθμίες ανατάσσονται συνήθως στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Φάρμακο εκλογής για την ανάταξη της παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής και του παροξυσμικού κολπικού πτερυγισμού είναι η αμιωδαρόνη. Ο μέσος χρόνος παραμονής του ασθενούς μετά την ανάταξη παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής είναι συνήθως 24 ώρες, ενώ μετά την ανάταξη υπερκοιλιακής ταχυκαρδίας συνήθως 1-3 ώρες. Το συχνότερα χρησιμοποιούμενο φάρμακο για τη διατήρηση φλεβοκομβικού ρυθμού σε ασθενείς με παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή χωρίς καρδιακή νόσο είναι η προπαφαινόνη. Διαφορές παρατηρήθηκαν μεταξύ συγκεκριμένων υποομάδων ιατρών, κυρίως μεταξύ καρδιολόγων και μη καρδιολόγων. Ποσοστό εώς 14% των μη καρδιολόγων χρησιμοποιεί τη δακτυλίτιδα για την ανάταξη της παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής. Αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο δεύτερης επιλογής στην παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή-μετά την ασπιρίνη των 100mg- είναι η ασπιρίνη των 325 mg για τους καρδιολόγους και η κλοπιδογρέλη για τους μη καρδιολόγους. Οι καρδιολόγοι χορηγούν αντιπηκτική αγωγή σε ασθενείς με παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή ηλικίας μεγαλύτερης των 75 ετών πολύ συχνότερα σε σχέση με τους μη καρδιολ [...]
doi:10.26262/heal.auth.ir.109025
fatcat:ntt3z3abvvdbvg555krcxl7wu4