Postapokaliptyczna panorama, którą roztacza przed czytelnikiem Apokalipsa według Pana Jana, przedstawia imponujących rozmiarów pejzaż po katastrofie nuklearnej. Planeta została doszczętnie zdewastowana, odarta z dawnego kształtu, zarówno w kontekście geograficznym, jak i społecznym. świat-cmentarzysko zionie grozą i pustką, kontynenty ulegają dosłownemu rozpadowi, nikną pod powierzchnią radioaktywnych oceanów. Jedyne, co trzyma pozostałości Ziemi w ryzach, to tętniące chorobą popromienną

more »

... ia. Apokalipsa według Pana Jana stanowi propozycję obrazu świata po apokalipsie, jedną z wielu możliwych prognoz przyszłości. Ta alternatywna rzeczywistość jest odbiciem projekcji autora dotyczących realnego świata, wyrazem lęków i ciekawości, które tkwią w każdym z nas. Uniwersum postapokalipsy Szmidta zyskuje zatem wymiar dwojaki: z jednej strony jest rezultatem dowolnie wybranego przez autora scenariusza (tu: III wojna światowa -nuklearna), z drugiej zaś − odbiciem lustrzanym teraźniejszości, poddanym odpowiedniej obróbce (lęk przed niepowstrzymanym rozwojem techniki i zbliżaniem się do praktyki transhumanizmu) 1 . 1 W tym kontekście Apokalipsę według Pana Jana wpisać możemy w ramy utopii negatywnej: "dystopie, choć ich akcja umiejscowiona jest często w przyszłości, również nie służą jej przewidywaniu, ale w pewnym sensie są poświęcone obronie wartości naruszonych tu i teraz, co powoduje pesymistyczne spojrzenie autorów w przyszłość". A. Juszczyk, Utopie negatywne, [w:] idem, Stary wspaniały świat -o utopiach pozytywnych i negatywnych, Kraków 2014, s. 102. Według Antoniego Smuszkiewicza dystopia to "czarne wizje przyszłości, które wynikają z krytycznej postawy wobec aktualnej rzeczywistości i jej tendencji rozwojowych oraz z pesymistycznego stanowiska wobec