W jednej z homilii na święto Epifanii wygłoszonej na przełomie VI i VII wieku w bazylice św. Piotra papież Grzegorz Wielki mówił: Magowie przynoszą złoto, kadzidło i mirrę. Złoto jest bowiem odpowiednie dla króla, kadzidło składano na ofiarę Bogu, mirrą zaś konserwuje się ciała zmarłych. Magowie więc zapowiadają tego, którego adorują, także poprzez mistyczne dary: przez złoto króla, przez kadzidło Boga, przez mirrę śmiertelnika1. Zawarte w przytoczonym fragmencie objaśnienie sensu "mistycznych

more »

... arów" ofiarowanych Boskiemu Dzieciątku przez Magów ze Wschodu nie jest oczywiście pomysłem św. Grzegorza, ale można je uznać za wykładnię dla ówczesnego Kościoła rzymskiego kanoniczną, rekapitulującą wcześniejszą, opartą na starotestamentowej symbolice złota, kadzidła i mirry egzegezę wersetu Mt 2, 11. Nie jest ona zresztą w cytowanej mowie wykładnią jedyną; nieco dalej kaznodzieja poucza, że złoto symbolizuje mądrość, kadzidłomoc modlitwy, a mirra -umartwienie ciała. Są to zatem trzy dary, które my, jako wierzący w Chrystusa -Boga, króla i człowieka, możemy mu ofiarować wraz z Mędrcami2. Ta katechetyczna interpretacja betlejemskich darów, aktualizująca ich znaczenie w kierowanej do wiernych zachęcie (według schematu: "podobnie jak Mędrcy, my również ofiarujmy Chrystusowi..."), stanie się trwałym motywem homilii na święto Objawienia Pańskiego również w kaznodziejstwie staropolskim.