Öz Gündelik yaşamda bir grubun diğerine kurduğu tahakkümün korunmasını sağlayan görünmez şiddet, yapısal, sembolik ya da normalleşmiş şiddet gibi çeşitli süreçler vardır. Pierre Bourdieu da güç ve tahakküm analizinden ve bunların modern toplumlarda toplumsal olarak yeniden üretilmesinden yola çıkarak, sembolik iktidar ve şiddet kavramını ortaya atmıştır. Sembolik iktidar, zihinlere dünya ve toplum düzeni tasavvurunun ve ırka, dine, etnik kökene veya cinsiyete dayalı toplumsal bölünmelerin meşru

more »

... ve doğal olduğunu empoze etme gücüdür. Sembolik şiddet de toplumsal dünyamızı toplumun bütün üyeleri tarafından paylaşılan meşru ve "doğal" olarak varsaydığımız algı, düşünce ve eylem çerçevelerimiz olan bilişsel yapılar yoluyla gerçekleştirilir. Böylece sembolik şiddet, aynı zamanda biliş ve tanıma eylemleri olan tüm tahakküm ve boyun eğdirme eylemlerini ve hiyerarşileri kapsar. Kadının tahakküm altına alınması, ataerkil bir toplum ve devlet düzenin kurulmasıyla gerçekleştirilmiştir. Doğrudan şiddete başvurmadan, toplumsal dünya ilişkin kodlamaların eğitim sistemi ve din gibi ortak algı çerçeveleri üzerinden kadına yönelik sembolik şiddet, sembolik eril iktidarın ve tahakkümün korunmasında etkin rol üstlendiği görülmektedir. Bu makalede ataerkil düzenin dayandığı sembolik iktidarın kadının cinsel denetimini normalleştiren bir sembolik şiddet biçimi olarak namus olgusunun antropolojik ve sosyolojik gelişimi ile namusa dayalı bir doğrudan şiddet biçimi olan namus cinayetleri, Türkiye bağlamında incelenmiştir. Abstract There are various processes in daily life, such as invisible violence, structural, symbolic or normalised violence, which sustain the domination of one group against another. Pierre Bourdieu, from the analysis of power and domination and their social reproduction in modern societies, introduced the concept of symbolic power and violence. Symbolic power is the power to impose on the minds the idea of world and social order and the social divisions based on race, religion, ethnicity or gender are legitimate and natural. Symbolic violence is realized through cognitive structures, which are our legitimate and natural assumptions, perception, thought and action frames shared by all members of our social world. Thus, symbolic violence encompasses all acts of domination and subjugation and hierarchies, which are also acts of cognition and recognition. The domination of women was realized by the establishment of a patriarchal society and state order. Without resorting to direct violence, it is seen that the codes related to the social world play an active role in sustaining symbolic violence against women, symbolic patriarchal power and domination through common perception frameworks such as education system and religion. In this article, the anthropological and sociological development of the phenomenon of honour as a form of symbolic violence normalizing the sexual control of women, and honour killings as a form of direct violence against women in the context of Turkey are examined.