Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογηθεί η επίδραση ενός προγράμματος παρέμβασης Yoga, στην ευλυγισία, τη σταθερότητα του κορμού και τον κινητικό συντονισμό εφήβων με και χωρίς κινητικές δυσκολίες. Στην έρευνα συμμετείχαν 70 μαθητές/τριες γυμνασίου, και αξιολογήθηκαν αρχικά, με το M-ABC-ΙΙ ώστε να δημιουργηθούν οι τέσσερις ομάδες. Η πειραματική ομάδα (yoga) με άτυπη ΑΔΚΣ (α-ΑΔΚΣ), (Ν = 8), η πειραματική ομάδα (yoga) τυπικού κινητικού συντονισμού (ΤΚΣ), (Ν = 8) και οι δύο ομάδες ελέγχου

more »

... α-ΑΔΚΣ (Ν = 8) και ΤΚΣ (Ν = 8). Το πρόγραμμα παρέμβασης διήρκησε 8 εβδομάδες και πραγματοποιούνταν 2 συνεδρίες Yoga την βδομάδα για 45 λεπτά. Πριν και μετά τις 8 εβδομάδες, όλοι οι μαθητές μετρήθηκαν στην δοκιμασία 'sit and reach' και 'sit up test' και μόνο οι ομάδες με α-ΑΔΚΣ αξιολογήθηκαν και με το Μ-ABC-II. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το πρόγραμμα παρέμβασης δεν βελτίωσε τις κινητικές δυσκολίες των παιδιών με α-ΑΔΚΣ ( p> .05), αλλά βελτίωσε στατιστικά σημαντικά ( p < .05), τη δυναμη των κοιλιακών και την ευλυγισια και στις δύο πειραματικές ομάδες (α-ΑΔΚΣ και ΤΚΣ ). Συμπερασματικά, η Yoga φάνηκε να είναι μία μορφή άσκησης κατά την οποία, οι έφηβοι/ες με διαφορετικό επίπεδο κινητικού συντονισμού μπορούν να βελτιώσουν δείκτες φυσικής κατάστασης, όπως η δύναμη του κορμού και η ευλυγισία, σε περιβάλλον σχολείου, οδηγώντας ειδικά τους/τις εφήβους με α-ΑΔΚΣ να απεμπλακούν από το φαύλο κύκλο αποφυγής της φυσικής δραστηριότητας, και να βοηθήσει γενικά, όλους/ες τους/τις εφήβους, ανεξάρτητα από τις κινητικές δυσκολίες, να αποκτήσουν ένα δραστήριο τρόπο ζωής, με όλα τα οφέλη στην υγεία τους