STRESZCZENIE Wstęp. Jednym z możliwych powikłań po złamaniach w obrębie stawu skokowego górnego jest ograniczenie jego wyprostu. Taka dysfunkcja odpowiednio do wielkości ograniczenia może wpływać znacząco na chód. Ograniczenie ruchu podudzia względem stopy do przodu (wyprost w stawie skokowo-goleniowym) podczas chodu w fazie podparcia może powodować m.in. przeprost stawu kolanowego. Długość wykroku kończyną przeciwną jest skrócona i bardzo utrudnione jest schodzenie ze schodów krokiem

more »

... nym. Celem pracy było zbadanie związku pomiędzy zakresem ruchu wyprostu w stawie skokowo-goleniowym a zakresem wyprostu (przeprostu) w stawie kolanowym. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 17 osób po złamaniu w obrębie stawu skokowo-goleniowego leczonych zachowawczo lub operacyjnie. U badanych wykonano goniometryczne pomiary zakresu ruchu wyprostu w stawie skokowo-goleniowym i kolanowym, dokonano porównania pomiędzy kończyną po urazie a kończyną zdrową. Do analizy wyników zastosowano metody nieparametryczne (test kolejności par Wilcoxona). Wyniki. U wszystkich badanych osób występowało ograniczenie zakresu wyprostu w stawie skokowo-goleniowym po stronie złamania, który wynosił średnio 4,4° (w zdrowej kończynie 16,0°). Różnica pomiędzy tymi zmiennymi była istotna statystycznie (p<0,001). Jednocześnie stwierdzono istotnie większy (p<0,001) zakres przeprostu stawu kolanowego po stronie urazu -średnio 5,0° (zdrowa 1,9°). Wnioski. 1. Pourazowe ograniczenie wyprostu w stawie skokowo-goleniowym może powodować przeciążenia stawu kolanowego. 2. U pacjentów z pourazowymi dysfunkcjami ruchomości stawu skokowo-goleniowego, w celu zapobiegania wtórnym zmianom narządu ruchu, należy przeprowadzać badania czynnościowe stawu kolanowego podczas chodu. Słowa kluczowe: staw skokowo-goleniowy, złamania, chód, kompensacja SUMMARY Background. A restriction in ankle dorsiflexion is a common complication of ankle fractures. This kind of dysfunction, if severe, can significantly influence gait. A restriction in ankle dorsiflexion (forward movement of the shin relative to the foot) can cause, among others, hyperextension of the knee during the stance phase. The length of leading leg step is shortened and alternant walk downstairs is very difficult. The aim of this study was to examine the correlation between the range of dorsiflexion in the ankle joint and the range of extension (hyperextension) in the knee joint. Material and methods. The study enrolled 17 patients after ankle joint fractures treated conservatively or surgically. The extension ranges of motion in the ankle and knee joints were assessed by goniometry to compare these values in injured vs. healthy limbs. Non-parametric methods (the Wilcoxon signed-rank test) were used for the analysis. Results. The results showed limitation in ankle dorsiflexion in the fractured limb, which amounted to 4.40 vs. 16.00 in healthy limbs in all patients. This difference was statistically significant (p<0.001). There was also a significantly (p<0.001) greater range of knee hyperextension on the side of injury (5.00 vs. 1.90 in healthy limbs). Conclusions. 1. Post-traumatic restriction of ankle dorsiflexion can cause knee joint overload. 2. Examinations of knee function during walking should be carried out in patients with trauma-related dysfunctions of the ankle joint in order to prevent secondary musculoskeletal abnormalities.