http://rcin.org.pl 2 M. H. A b r a m s, Zwierciadło i lampa. Romantyczna teoria poezji a tradycja krytycznoliteracka. Przeł. M. B. F e d e w i c z. Gdańsk 2003, s. 30. Zob. też Y. V a d é, Formy podmiotu lirycznego w epoce romantyzmu. Przeł. P. Ś n i e d z i e w s k i. "Teksty Drugie" 2004, nr 4, s. 175. -M. P e c kh a m, Beyond the Tragic Vision. The Quest for Identity in the Nineteenth Century. Cambridge 2009, rozdz. The Discovery of the Self. http://rcin.org.pl ROZPRAWY I ARTYKUŁY 6 o

more »

... ie obu postaw. Świat jest odbierany za pomocą zmysłów. Efekt tego procesu zostaje poddany przekształceniom, kreacyjnej pracy pamięci/wyobraźni, uczuć i następnie zapisany w wierszu. Podmiot okazuje się więc niejako współtwórcą doświadczanej rzeczywistości. W polskiej tradycji badawczej problematyka dotycząca podmiotowości romantycznej została na długi czas określona przez krytykę romantyzmu sformułowaną w pracach Stanisława Brzozowskiego, a także przez propozycję Juliusza Kleinera. W obu przypadkach jest mowa o podmiocie, który swoją mocą, a przynajmniej pragnieniem mocy, powstrzymuje napór świata. Kleiner pisze, m.in. nawiązując do Johanna Gottlieba Fichtego: