Η μελέτη της επίδρασης της φαρμακευτικής διέγερσης του πνευμονογαστρικού στην ιστική βλάβη ισχαιμίας-επαναιμάτωσης και στη συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση (πειραματική μελέτη επί κονίκλων)

Ιωάννης Κωνσταντίνου Βλαχάκης
2007
Σκοπός της εργασίας: H μελέτη της επίδρασης της φαρμακευτικής διέγερσης του πνευμονογαστικού νεύρου, στην συστηματική φλεγμονή και στην τοπική εξέλιξη των ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων, σε ένα μοντέλο ισχαιμίας και επαναιμάτωσης του λεπτού εντέρου, μετά από αποκλεισμό της άνω μεσεντερίου αρτηρίας κονίκλων.Υλικό και Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 12 αρσενικοί λευκοί κόνικλοι Νέας Ζηλανδίας, βάρους από 2800-3500 Κιλά που χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Το πειραματικό μας πρωτόκολλο είχε την έγκριση
more » ... επιστημονικής επιτροπής και της επιτροπής ερευνών και ηθικής του Νοσοκομείου μας. Μετά από μέση λαπαροτομή, αναγνωρίζεται και καθετηριάζεται η κάτω κοίλη φλέβα και εφαρμόζεται το μοντέλο πρόκλησης οξείας ισχαιμίας του λεπτού εντέρου, με προσωρινή διακοπή της ροής στην άνω μεσεντέριο αρτηρία (2,5 ώρες), για να ακολουθήσουν 30 λεπτά επαναιμάτωσης. Την χρονική στιγμή 0, 60, 120, και 180 λεπτά από την έναρξη του πειράματος, λαμβάνονται αιμοληψίες από την κάτω κοίλη φλέβα και βιοψίες από διαδοχικά τμήματα του λεπτού εντέρου για τον προσδιορισμό του TNF, IL-1β και IL-6 και για την εκτίμηση των ιστολογικών αλλοιώσεων του βλεννογόνου του λεπτού εντέρου αντίστοιχα. Στην πρώτη ομάδα χορηγήθηκε φυσιολογικός ορός (Placebo) και στην δεύτερη το φάρμακο Semapimod, σε 3 δόσεις των 2mg/kg με χρονική απόκλιση των 30 λεπτών από τις βασικές χρονικές φάσεις του πειράματος.Αποτελέσματα: Η χορήγηση του φαρμάκου Semapimod, συνοδεύτηκε από στατιστικά σημαντική ελάττωση των τιμών του TNF μετά από 120 λεπτά ισχαιμίας και κατά την διάρκεια της επαναιμάτωσης, (p<0,05). Τα επίπεδα της IL-1b παρουσιάζουν επίσης στατιστικά σημαντική ελάττωση για την ομάδα του φαρμάκου την χρονική στιγμή 4 (180 λεπτά), που αντιστοιχεί χρονικά με το τέλος της επαναιμάτωσης (p<0,014), ενώ καμία σημαντική διαφορά δεν παρατηρήθηκε για την IL-6. Η εξέταση με το οπτικό μικροσκόπιο και η βαθμονόμηση των ιστολογικών αλλοιώσεων με ειδική κλίμακα παρατήρησης, κατέδειξε στατιστικά σημαντική βελτίωση των παθολογοανατομικών βλαβών, στο βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, των πειραμα [...]
doi:10.26262/heal.auth.ir.79874 fatcat:inuoujgoenfqdj5n5zr7mllpw4