Postmodern romanın önceki dönemlerde yazılan romanlardaki karakter geleneklerine karşı gelmesi ve bu gelenekleri yıkması nedeniyle postmodern edebiyatta karakter kavramı bir sorunsal teşkil etmektedir. Postmodernizmin çelişkili ve belirsiz doğasıyla ilişkili olarak, postmodern romanda karakter önemli ölçüde dönüşüme uğramakta ve alışılagelmiş karakter özellikleri dâhilinde tanımlanamamaktadır. Postmodern karakter, metnin postmodernizmin ortaya koyduğu ontolojik sorunları yansıttığı bir alan

more »

... ak ortaya çıkmaktadır. Bu sebeple, postmodernizmin sorunsallaştırdığı özbenlik, kimlik, öz, tarih yazını, kurmaca ve gerçek gibi kavramlar postmodern romanda karakterler üzerinden tartışılmaktadır. Sonuç olarak geleneksel anlamda karakterden yoksun olan postmodern romanın kendi karakter geleneklerini ortaya koyduğu söylenebilir. Bu bağlamda bu makale John Fowles'ın Mantissa (1982) isimli romanını postmodern edebiyatın karakteri postmodernizmin sorunsallaştırdığı belli başlı meseleleri yansıtmak için nasıl kullandığı ve böylelikle kendi karakter geleneklerini nasıl ortaya koyduğunu tartışmak üzere inceleyecektir. The concept of character is quite a problematic term in postmodern ction since postmodern texts overtly subvert and transgress the conventions of characterization in the novels of previous ages. In relation to the paradoxical and ambiguous nature of postmodernism, character undergoes a radical transformation in postmodern ction, and it cannot be pinned down with regards to the conventions of characterization. The character in postmodern ction becomes a site where the ontological concerns of postmodernism that the text rests upon are reverberated. Thus, postmodern problematization of such contentious concepts as self, identity, essence, history writing, ction, and fact is carried out and presented through postmodern characterization in the novel genre. Deprived of characters in the conventional sense, postmodern ction can thus be claimed to establish its own conventions of characterization. Hence, this paper analyses John Fowles' Mantissa (1982) so as to discuss how postmodern ction utilizes characterization to reverberate certain issues problematized in postmodern context and hence puts forth its own character conventions. Considered to be an inseparable constituent of a literary work by numerous critics and writers, the concept of character has been critically elaborated since the emergence of the rst theoretical texts that have aimed to explore and explain the nature of literature, literary text, and its components. An historical survey of the employment of literary characterization and its subsequent criticism, extending all the way from the classical ages to present times, show that literary characterization has undergone radical technical and thematic changes in the course of literary history.