Supermultatempa Teorio por Mezonaj Kampoj
E. J. Belinfante
1950
Progress of theoretical physics
Dec: 23, 1948 jus pretiginte manuskripton por Physical Review pri la interagada reprezentalo (supermultatempa teorio) por neutra vektor-mezona kampo (reala Procakampo) mi ricevis numerojn 1 kaj 2 de volumo 3 de Progress of Theoretical Physics kaj vidas ke simila subjekto estas pritraktita sur pagoj 1, 101 kaj 124, de Kanesawa, Tornonaga kaj ~Mi)'amoto. Kvankam speciale la verko de Miyamoto traktas kazon sufice proksiman alia kazo diskutita de mi, estas iom malfacile por mi kompari !ian metodon
more »
... un mia, dir la Strilckelberg-kampo konsiderata de Miyamoto estas multe pli komplika 01 la reala l'roca-kampo, kiun mi csploris_ Ci tiu nota do servu por koncize indiki la rezultojn, kiujn mi trovis, kaj la metodon de mi uzitan, kiu sajnas esti iom diferenca de la metodo uzita en Japanlando. Detaloj estas siatempe publlkigotaj en Physical Review sub la titolo "The Interaction Representation of the Procrz Field". Mi ekzamenis nur unu kazon, en kiu nenia "helpa kondico" estas bezonata. (Persone mi konsideras Ia ne-ekzistadon de tia "Lorentz-kondico" kiel unu ella plej gravaj avantagoj de ordinara mezona teorio super kvantum-elektrodinamiko. Estas menciinde ke mi sukcesis interpreti ciujn elektromagnetajn fenomono, jn inkluzive de Ia Planck'a radiada a lego, sur la bazo de neutra vektormezona teorio por mezonoj de neglektebla maso.) La interagada energio in ter mezonoj kaj Dirac-korpuskloj tiam estas f W dxdydz kun ne skalara W (P). Tial generaligita Schrodinger-ekvacio uzanta la kvanton W kie1 operatoron ne difinus la dependon de 1f! r C] de la surfaco C. Mi do simple unikigis Ia ekvacion per difino ke W (P) estu kalkulita en Lorentz' a sistemo tanganta al C en P. (Kompre neb Ie ti~ automate sangas la grandon W en funktion ne nur de P sed ankau de la loka klinigo de C en P.) Mi demontris ke tio integrebligis la Schrodinger-ekvacion, sen bezono je iu adicio de krorna operatoro. En tiu pruvo mi konsideris infinitezimajn variojn de la surfaco en Ia tempecan direkton. Mi konsideris variojn etendigantajn tra finitaspaceca regiono, por tiel certigi ke la variigitaj surfacoj restu spacecaj. Krome tio faciligas la atenton pri spacaj derivaJoj de deltafunkcioj aperantaj en la komutatoro de Wep) kunlV(F). Unu punkto speciale atentinda est as la fakto, ke IV sur variigita surfaco C" kaj sur origina surfaco C diferencas ne nur pro sango de la
doi:10.1143/ptp.3.460
fatcat:cgh52hlaqreipcdqlc2tzqgztu