Sugammadeks-wskazania do stosowania i przydatność kliniczna Sugammadex-indications and clinical use release_dnwysqcpe5h5hiup7eqhbcmery

Abstract

Neuromuscular blocking agents are a substantial element of anaesthesia in almost every surgical field. Nevertheless, their use has been associated with rises in mortality and morbidity. Of importance are: the general health state of the patient, liver and renal function, metabolism and excretion, active metabolites, side effects of muscle relaxants and, above all, residual paralysis. Prophylaxis of insufficient block reversal consists of neuromuscular transmission monitoring using acceleromyography and pharmacologic reversal of blockade. An ideal antagonistic agent should be characterised by rapid and complete reversal of blockade, disregarding its depth and total dose of muscle relaxant, lack of side effects and 100% excretion. These criteria are met by cyclodextrine gamma-sugammadex. In contrast to anticholinergic agents, which enhance the acetylcholine amount in the postsynaptic part of the neuromuscular junction, sugammadex encapsulates myorelaxing agent removing it from the junction. Sugammadex binds specifically only muscle relaxants of aminosteroid structure. In this paper, we present the current understanding of the characteristics, dosing, indications and side effects of sugammadex. key words: neuromuscular blocking agents, sugammadex; neuromuscular blockade, monitoring; neuromuscular blockade, residual block Słowa kluczowe: środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, sugammadeks; blokada nerwowo-mięśniowa, monitorowanie; blokada nerwowo-mięśniowa, blok resztkowy Anestezjologia Intensywna Terapia 2013, tom XLV, nr 2, 111-115 Wyodrębnienie d-tubokuraryny w 1940 roku przez Kinga i jej wprowadzenie do praktyki klinicznej przez Griffitha i Johnsona w 1942 roku było przełomowym momentem w rozwoju anestezjologii [1]. Od tego czasu środki bloku-jące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe stały się istotną składową postępowania anestezjologicznego we wszyst-kich działach chirurgii, a wprowadzenie i podtrzymywanie znieczulenia stało się łatwiejsze. Jednocześnie wzrosło za-grożenie niepożądanymi skutkami ubocznymi i sytuacjami stanowiącymi niejednokrotnie niebezpieczeństwo dla życia chorego. Szerokie stosowanie środków zwiotczających spowodo-wało 6-krotne zwiększenie liczby zgonów i powikłań w bez-pośrednim okresie pooperacyjnym [2]. Przyczynia się do tego stan ogólny chorego, wydolność wątroby i nerek, drogi rozkładu i wydalania środków, obecność ich aktywnych metabolitów, objawy uboczne, m.in. reakcje nadwrażliwości oraz, przede wszystkim, niedostateczne ustąpienie działa-nia zwiotczającego, tzw. blok resztkowy. Jest on przyczyną rozwoju wczesnych powikłań po znieczuleniu z użyciem środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśnio-we: niedrożności dróg oddechowych, niewydolności od-dechowej oraz zachłyśnięcia śliną, krwią, treścią przewodu pokarmowego [3, 4]. Mięśniami szczególnie podatnymi na blok resztkowy są: przepona, zwieracz górny przełyku, zwieracz gardła dol
In text/plain format

Archived Files and Locations